دانلود مقاله درمورد بازی انگیزی، راهبرد طراحی محیط‌های یادگیری

0 8.1k

لینک کوتاه https://powerpoint-hashtom.pdf-doc.ir/p/4f36bb5 |

با دانلود مقاله در مورد بازی انگیزی، راهبرد طراحی محیط‌های یادگیری در خدمت شما عزیزان هستیم.این مقاله بازی انگیزی، راهبرد طراحی محیط‌های یادگیری را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود مقاله بازی انگیزی، راهبرد طراحی محیط‌های یادگیری ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:مقاله در مورد بازی انگیزی، راهبرد طراحی محیط‌های یادگیری

فرمت فایل: word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:18 صفحه

قسمتی از فایل:

چکیده:

یادگیری بازی محور، از رویکردهای نوین به مقوله ی یادگیری است که در آن با رجوع به مفهوم کودکی کردن، یادگیری را کسب تجربه از جنبه‌های گوناگون بازی تعریف میکنند. در این رویکرد بازی، ابزار یادگیری است زیرا یادگیری (ایجاد تغییر پایدار در رفتار) بر تجربه استوار است و برای کودک مطمئن ترین ابزارِ کسب تجربه، بازی است. از طرفی یادگیری به جنبه اکتسابی رشد میپردازد، پس محیط و کیفیت آن بر یادگیری مؤثرند. در مطالعه حاضر فرض این است که با وارد کردن مؤلفه‌های مناسب، محیط به ابزار مؤثری برای یادگیری تبدیل میشود. مسأله اینجاست که چگونه کیفیت معماریِ فضاهای یادگیری، اهداف یادگیری جاری در فضا را تقویت میکند؟ اساس این پژوهش، یافتن کیفیتهایی در فضای معماری است که کالبد محیط یادگیری را به عاملی تحریک کننده برای کودک تبدیل کند. چون عمده تجربیات کودک در خلال بازی کسب میشود، مطلوب است این تحریکات نیز از مجرای بازی دریافت گردد به ویژه که امروز کودکان کمتر به بازیهای کودکانه‌ می‌پردازند و تشویق کودکان به بازی با تأمین زمان، نرم افزارها و سخت افزارهای مناسب ضروری است.

در این مطالعه با مروری بر ادبیات موضوع، دامنه ی مطالعه تا بازدید از نمونه محیط‌های یادگیری خاص برای بررسی فضا و برنامه‌های جاری در آنها، مطالعه ی راهبردها و اهداف سازمان‌های مشوق بازی در سایر کشورها و جستجویی در نتیجه ی مطالعات مراکز دانشگاهی و اجرایی گوناگون کشیده شد.

با نگاهی به مفهوم بازی و تجربیات حاصل از طراحی اسباب بازیها، زمین‌های بازی و فضاهای شهری دوستدار کودک، کیفیتی در محیط‌های یادگیری معرفی میشود که بازیانگیزی نام دارد.

واژه‌های کلیدی:

کودکی، یادگیری بازی محور، معماریِ بازی، فضایِ بازی انگیز.

1. مقدمه

بازی به عنوان روح کودکی و وجه ممیز کودکی از بزرگسالی، رسانه ی ارتباطی کودک با دنیای پیرامون است. اگر مهم ترین صفت یک کودک رشد مدام باشد، آنگاه اهمیت بازی به عنوان ابزار کسب تجربه رشد آشکار خواهد شد. امروزه که با کمرنگ شدن مرزهای بین کودکی و بزرگسالی بحث زوال کودکی مطرح است (پستمن 1378‌، 155)، به منظور هویت دادن به دوران کودکی ضروری است شرایط کودکی کردن فراهم باشد. شرایطی که کودک قادر باشد در قالب بازی‌های کودکانه جستن و یافتن را تجربه کرده و تنوع، پیچیدگی، پویایی، رشد و حرکت رو به جلو را به نمایش بگذارد. بازی برای کودک رسانه ای است برای آموختن، بیان کردن و به خاطر سپردن (شارپ 1363‌، 35) به همین جهت بازی، ابزاری قابل اعتنا در جهت توسعه به شمار‌ می‌رود.

اغلب دیدگاه‌های نوین، یادگیری را فرایندی مبتنی بر خلّاقیت و ابتکار کودک معرفی میکنند(ماسن 1370‌، 17). ارتباط با مربی و همسالان دیگر و نیز کیفیت محیط پیرامون بر فرایند یادگیری مؤثر است. امروزه در پی طراحی شیوه‌های نوین یادگیری، ضرورت خلق فضاهای نوین برای میزبانی آنها آشکار است. توسعه ی مدارسی تحت عناوین مدارس باز، مدارس چند هسته ای، مدارس اجتماعی و. . . ناشی از همین ضرورت است(کامل نیا 1385‌، 4). در کنار آنها و با مختصاتی متناسب با مخاطب خویش. موزه‌ها، فرهنگ سراها و پارک‌های موضوعیِ کودک، فضاهای یادگیریِ کودکانه ای هستند که از اوایل قرن گذشته با تکیه بر خلاقیت کودک و با هدف میزبانی فرآیند یادگیری فعّال معرفی شده اند.

در این میان یادگیری بازی محور به عنوان یکی از شیوه‌های نوین یادگیری، با عنایت به ارزش‌های گونه گون بازی در رشد کودک، بازی را به عنوان ابزار کسب تجربه و یادگیری معرفی میکند. در این نگاه به مقوله ی یادگیری، برای کسب نتایج بهتر حوزه ی عمل گسترده ای تعریف‌ می‌شود که از طراحی بازی، طراحی روش تدریس، طراحی فعالیت‌های فوق برنامه تا خلق فضای معماری مناسب را شامل‌ می‌شود.